25 Σεπτεμβρίου 2006

ΓΙΑ ΕΝΑ ΑΘΩΟ ΛΕΥΚΟ ΧΑΡΤΙ

Κι έτσι απλά τελείωσε κι αυτή η μέρα και νιώθω τρελά ξενερωμένος. Δεν έγινε ΤΙΠΟΤΑ καλό που να με κάνει να γελάσω… Τσακώθηκα με τον αδερφό μου και τώρα το έχω μετανιώσει. Σκέφτομαι γιατί να είναι όλα σκατά; Χάλια…Ευτυχώς που έχω και το κολλητάρι μου να με στηρίζει και να μου φτιάχνει την διάθεση με μία μπυρίτσα και μουσικούλα στο σπίτι του…

Έμαθα να σέβομαι όποιον με σέβεται… Κι έτσι νιώθω καλά. Του έκανα όλους στην μπάντα και τους ευχαριτώ! Τους ευχαριστώ και τους "καλούς" και τους "κακούς" που με κάνουν και παίρνω δύναμη…
Δεν θέλω να κοιμηθώ αλλά πρέπει.
Μάλλον θα ξεσπάσω πάλι σε ένα αθώο λευκό χαρτί…

Ετικέτες