ΕΥΤΥΧΕΙΣ..."ΤΕΩΣ"

Θα γίνεις κάποτε... ξαφνικά, σύμφωνα με κάποιον νόμο της φύσεως, αιώνιο και απαράβατο.-Ύψιστε καταστροφή! Σαν όνειρο μαγευτικό, που μια στιγμή γεννιέται με κάποιον πόνο μυστικό, ποτέ δεν λησμονιέται... Και... κλάψε με μάνα, κλάψε με. Τα πάντα γίνονται παρελθόν... καπνός που διαλύεται...

Εκτός αν ήσουν τέως... καμαριέρης του Ωνάση, φέρ' ειπείν! Ή... τέως γραμματέας της κυρίας Τζάκυ φέρ' ειπείν! Ή τέως αρχιθαλαμοφύλακας κάποιου βασιλιά, ή τέως μάγειρας κάποιας μεγαλειότατης του πλούτου, της πολιτικής, των ανακτόρων... Είναι οι μόνες περιπτώσεις που η δόξα σου αρχίζει αποκλειστικά και μόνο από την στιγμή που έγινες "τέως"! Ως "νυν" δεν έχεις βέβαια να καυχηθείς ιδιαιτέρος για την δόξα σου, διότι ολόκληρη η ζωή σου ήταν τεμενάδες... κύψεις και επικύψεις, "μάλιστα κυρία", "διατάξτε κύριε",
"όπως επιθυμείτε", "έχετε δίκαιο κύριε", ή "εξοχότατε", ή "υψηλότατε", ή "μεγαλειότατε" και βάλε...

Έχοντας όμως γίνει "τέως", αρχίζεις να λάμπεις! Διότι κάθεσαι κάτω , γράφεις τ' απομνημονεύματά σου και... πού σε πονάει και πού σε σφάζει, εξοχότατε ή μεγαλειότατε, ή ότι άλλο λήγει σε "ότατε", λες τα πάντα για την ιδιωτική σου ζωή και τους μεγιστάνους που υπηρέτησες, σαν έμπιστος και πώς έτρωγε ο μεγιστάνας σου, πώς έπινε, πώς κοιμόταν και πώς... πώς... πώς...

Έγραψε απομνημονεύματα και ο Τσώρτσιλ, ο Ντε Γκώλ, ο Λόϋδ Τζώρτζ και άλλοι μεγάλοι στρατηγοί σ' όλες τις εποχές. Τα απομνημονεύματα όμως που γράφει ένας τέως υπηρέτης μεγάλων προσωπικοτήτων ή των μεγιστάνων του πλούτου (ανδρών και γυναικών), έχουν άλλο γούστο και άλλη επιτυχία. Είναι το συναρπαστικό υλικό του γοητευτικού κουτσομπολιού, που συναρπάζει τις μάζες και γι αυτό πάντα το είδος αυτών των βιβλίων γίνεται "best seller" και βγάζει ο "συγγραφέας" του τόσα, όσα δεν έβγαλε σε όλη τη σταδιοδρομία του, κάνοντας τεμενάδες.

Οι μόνοι ευτυχισμένοι "τέως"!

-Ποιος είναι αυτός ο λόρδος;
-Ο τέως θαλαμοφύλακας του κ. Ωνάση!
-Ωωωω... περάστε παρακαλώ!

Τώρα δέχεται ο ίδιος τους τεμενάδες.

Μη μου πείτε ότι δεν πρόκειται για μία δόξα ελεεινής μορφής...!