ΝΙΩΘΩ ΚΑΠΩΣ...ΦΟΒΑΜΑΙ;

Τις τελευταίες μέρες... ή μάλλον τους τελευταίους μήνες νιώθω κάπως...! Ίσως να νιώθω μοναξιά... ίσως νιώθω κάπως απομονομένος... δεν ξέρω σε τί μπορεί να οφείλεται, ίσως να είμαι και λίγο πεσμένος...! Δύσκολο να κοιμηθώ τα βράδυα, νομίζοντας πως θα δω κάποιον εφιάλτη που θα με πονέσει πολύ... Απλά κλείνω για λίγο τα μάτια και φαντάζομαι τρελά πράγματα! Μετά από αυτό θέλω να φύγω... που να πάω όμως;
Μένω στον κόσμο μου, μένω στην ελπίδα... για κάτι... κάτι που θα με κάνει να νιώσω όμορφα... Και ξαφνικά τα χείλη μου χαμογελάνε! <<...Όμορφο συναίσθημα που δεν το νιώθουν πολλοί σήμερα... Ότι και να κάνεις δεν είσαι ο ήρωας που θα σώσει αυτόν τον κόσμο!!! Πρέπει να καταλάβουμε πως θα αργήσει αυτό... ίσως να μην έρθει και ποτέ! Μάλλον έχουμε χάσει το παιχνίδι...>>.
Τέτοιες σκέψεις και πολλές ακόμα περνάνε από το μυαλό μου με φοβερή ταχύτητα και αναρωτιέμαι μήπως είναι ασήμαντες... Λες? Μήπως φοβάμαι και αυτά είναι δικαιολογίες?
Πω πω... κουράστηκα... ξαναθυμάμαι και κουράζομαι... θα κουράζομαι...!